حسين عليه السلام نور غالب

نورى بر پيشانى مادران به هنگام باردار شدن به يكى از اجداد پيامبر (ص) ظاهر مى شد و همچنين بر جبين آمنه به وقت باردار شدن به پيامبر اسلام ظاهر شد ، نشانه آن است كه آن مادران از اين انوار نيستند ؛ بنابراين وقتى وقتى به آن نور حامله مى شدند ، اثر نور در پيشانى آنان ظاهر مى شد ، اما آنجا كه مادر خود از انوار باشد ، وجهى براى ظهور نور نيست و بويژه نور بر چهره ظاهر مى شد ، اما آنجا كه مادر خود از انوار باشد ، وجهى براى ظهور نيست و بويژه نور بر چهره ظاهر نمى شود. به همين خاطر وقتى حضرت زهرا سلام الله عليها به امام حسن مجتبى عليه السلام حامله شد ، نور ديگرى بر چهره زهرا ظاهر نشد ؛ لكن ويژگى امام حسين عليه السلام طورى است كه وقتى مادر به حسين عليه السلام حامله شد ، پيامبر اسلام (ص) به فاطمه فرمودند : من در چهره تو نورى مى بينم و به زودى حجتى براى خلق خدا از تو متولد مى شود. و زهرا (س) فرمود : چون به اين فرزند حامله شدم ، در شب نيازى به چراغ نداشتم.بنابراين خصوصيت نور حسين اين است كه بر نور ظاهر مى شود و بر آن غالب مى گردد ، لذا شخصى كه در هنگام شهادت آن حضرت ، در وسط روز پيكر مباركش را بر زمين افتاده ديد ، گفته است : به خدا سوگند نور سيماى او مرا به خود مشغول كرد ، بدان گونه كه از نظر و تامل در كيفيت قتل آن بزرگوار غافل شدم.

و از ديگر ويژگى هاى آن حضرت اين كه ؛ هيچ مانع و حاجبى نور ايشان را نمى پوشاند ، همان شخص راوى مى گويد :

نديدم كشته آغشته به خاك و خونى را كه نورانى تر از چهره حسين باشد. خاك و خون ، مانع از نور حسين كه بر هر نورى غالب است ، نشده بود.